H φορά του σάλιου

Δεν σε φοβάμαι
Από τότε που άρχισα νʼ αλλάζω
τη θέση των δωματίων στο σπίτι
να τα μετακινώ, να τα γυρίζω ανάποδα ή στο πλάι
εφαρμόζω πάντα την συνταγή του σάλιου:
αν θαφτείς ζωντανός, λένε οι παλιοί νεκροί,
σκάψε στην αντίθετη φορά
από εκεί που πέφτει το σάλιο σου.
Υπάρχουν όμως και οι ουράνιες κατάλευκες σαύρες
και τα σκοτεινά λαγούμια του χώματος
που χρησιμεύουν για αυτιά ή κάτι παρεμφερές
που έχει να κάνει με ξεραμένη κόκκινη ακοή.
Διεγνώσθη πατέρας βαριάς μορφής,
στο εσωτερικό της κοιλιάς μου ένας αρουραίος
ακολουθεί μια γενικευμένη ευθύνη
ιστολογικά ακμαίος γονιμοποιεί τα εντόσθιά μου
αργότερα κρεμάει με συνδετήρες τα σκουλήκια
στον πίνακα των ανακοινώσεων,
σημάδια όσφρησης για τους καιρούς της βροχής, λέει,
και έτσι προχωράμε. Δεν σε φοβάμαι.
Υπήρξα πολύ πιο ζωντανός απʼ όσο άντεχε η ζωή
θα είμαι πολύ πιο νεκρός απʼ όσο επιτρέπει ο θάνατος.
Η επιβίωση είναι ένα είδος παχύσαρκο
που πασχίζει να γλιτώσει
βαρύ από το θλιβερό λίπος της πίστης
κινείται αργά
ο ιμάντας όμως προχωρεί πολύ πιο γρήγορα
ανοίγω τα πόδια, βγαίνουν σπασμένα γυαλιά
και πετρωμένο αίμα, η κοιλιά μου αδειάζει,
σήμερα γεννάω τις κρυστάλλινες κόρες του αρουραίου
αύριο θα είμαι πάλι νέα και όμορφη
θα με παντρευτείς
θα τρως κορν φλέϊκς
θα είσαι γενναίος.
Δεν σε φοβάμαι.
Γλύψε το σάλιο μου.
Ακόμα και στον θάνατο επικρατεί η βαρύτητα.