Το καλύτερο είναι να σ’ αγαπούν όπως αγαπούν τη μοναξιά, λένε.

Στείλε μου μια βροχή,
μέσα από το μπλαβί σύννεφο των ματιών σου.
Στα βλέφαρα θα την απλώσω σαν νίβομαι ,θαύμα της θλίψης κι αν σκαλώσει στα χείλη θάναι από το χρώμα του φεγγαριού.
Έχει απόψε μια μελωδία η βροχή!!!!
Με στίχους που αγκυλώθηκαν ανάμεσα από την ξεγνοιασιά σου.
Τραγούδα, μη τρομάξεις από τον ήχο της νεροποντής.
Σου φωνάζω, μη.
Κιτρινισμένα τα φύλλα της ροδιάς σου, μουσκεμένες σκέψεις ,
γυμνά κλαδιά ,ματώνουν οι αισθήσεις ,κρυώνω ψιθυρίζεις.
Σίγουρα έφαγες τον καρπό της λησμονιάς.
Δεν 
ανταποκρίθηκες ούτε στο κάλεσμα της βροχής ,ούτε στον ερχομό της.
Αλλιώτικα δεν θα με πήγαινες σπίτι.
Αφήνω,
ένα φιλί στο αριστερό του ώμου σου.
Ψιχαλίζει κι έτσι απαλά θα κυλήσουν στην λίμνη της καρδιάς σου.
Και 
η αναμονή, ας είναι τροχοπέδη για τις ζωές των άλλων.
Απόψε θα αναφωνήσω τα λόγια του ποιητή:
``Δ ως μου Θεέ μου όλες τς στέρνες του ουρανού να τις γεμίσω``

Τι θα πει διεκδικώ???