Μαύρη γυναίκα

Μαύρη γυναίκα! Γυμνή γυναίκα!

Ντυμένη με το χρώμα σου

Που ’ναι ζωή.

Με τη γύμνια σου

Που ’ναι ομορφιά.

Στη σκιά σου έχω αναστηθεί.

Ένιωσα την αβρότητα των χεριών σου

απάνω στα μάτια μου.

Και τώρα, ψηλά πολύ, στην κορφή

του ηλιοψημένου παρελθόντος

-μεσ’ στην καρδιά του Καλοκαιριού

στου μεσημεριού την καρδιά-

Έρχομαι κοντά σου, ω πρόθυμη

δική μου Γη! Και η ομορφιά σου

μου τρυπά την καρδιά, όπως

το ισχυρό βλέμμα του αετού.

Γυμνή γυναίκα! Μαύρη γυναίκα!

Ώριμο φρούτο σκοτεινής σάρκας,

μαύρου κρασιού συγκρατημένη έκσταση,

στόμα που κάνει το στόμα μου

να τραγουδεί. Σαβάνα

με καθαρούς ορίζοντες, σαβάνα

που τρέμει κάτω απ’ τα καυτά χάδια

του ανατολικού άνεμου, ταμ-ταμ

σκαλιστό, ζωντανό ταμ-ταμ που γογγύζει

κάτω απ’ του κατακτητή τα δάχτυλα.

Η χαμηλότερη φωνή σου είναι του εραστή τραγούδι.

Μαύρη γυναίκα! Γυμνή γυναίκα!

Λάδι αρυτίδωτο από τους ανέμους, λάδι

που μαλακώνει τους μηρούς των αθλητών

απάνω στης πριγκίπισσας των Μάλι

τους μηρούς, γαζέλα με δεσμούς ουράνιους,

τα μαργαριτάρια είναι αστέρια

που λάμπουν τη νύχτα απάνω

στη σάρκα σου. Απολαυστικό παιχνίδι

του μυαλού, εικόνα κόκκινου χρυσού

απάνω στη φλεγόμενη σάρκα,

στη σκιά των μαλλιών σου

κοντά στων ματιών σου τους ήλιους

στενεύει η αγωνία μου.

Γυμνή γυναίκα! Μαύρη γυναίκα!

Να τραγουδήσω θέλω την εφήμερη

ομορφιά σου. Να ριζώσω

την ύπαρξή σου στην αιωνιότητα.

Προτού φτάσει η φθονερή μοίρα

και στάχτη σε κάνει για να θρέψει

μ’ αυτή τις ρίζες της ζωής.

 

μετάφραση, Θανάσης Νταουσάνης