[Άπανωτά κύματα]

Άπανωτά κύματα
Τά μελλούμενα
Ήχούν

Πώς δέν θά ξανάρθεις...

Στό άνεμόβροχο
Τόσα δικά μας
Τρυφερά
Σωριασμένα

Άπό άπόγνωση

Στίς άποδημίες
Κατοικώ
Σέ μιάς άκαθόριστης
Προσμονής τήν άκρη
Γυμνός

Θάνατος είναι
Ότι έφυγες
Άθόρυβα
Σάν άνάλαφρο χάδι

Ώστόσο τρέμω

Άντιφεγγιά
Κοιμισμένου νερού
Σχεδιάζει

Τίς στερνές
Τών ματιών σου
Άνταύγειες