[Με φρίκη ψυχής ]

.....Με φρίκη ψυχής
τη νύχτα κοιτώ της ζωής
που το "τίποτε" όσο
απλώνει
μολύνει την γη ...
τόσο
που το "σήμερα" νεκρώνει....
κι εκεί
όπου δάκρυα, όπου δυστυχία,
όπου φτώχια κι αγωνία
ξεσαλώνει
άθεη σκιά
και τα ευλογεί...
ω, πως να την αντέξεις καρδιά
τόση φρίκη στην γήινη πραγματικότητα!
Άπλωσε τα φτερά
και πέτα εκεί
ψηλά,
στην αιωνιότητα.....
όπου θ' ανατείλει το "αύριο" εμπρός μου,
ο καινούργιος, ολόλαμπρος ουρανός μου.....