που καθαρίζω κάθε απόγευμα
Ο θάνατος τα βράδια βγαίνει στο μπαλκόνι του,
καταβρέχει κι ανάβει την τηλεόραση.
Ποδόσφαιρο στη διαπασών.
Με την ψυχή μου μένουμε πια χωριστά,
στην ίδια πόλη.
Με καλεί διαρκώς στο τηλέφωνο κλαίγοντας
και ζητώντας πίσω τη βροχή που της έκλεψαν
-την περιμένει με την ίδια λαχτάρα
που τα παιδιά περιμένουν τον αέρα
να σηκώσει το χαρταετό τους .
Δεν ξέρω τι να της πω
και της πηγαίνω μονάχα νυχτικιές,
λίγο μαγειρεμένο φαγητό,
μικροπράγματα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου