Ωσαννά του Μεγάλου Πόθου. / Γαβρίλης Ιστικόπουλος

Τώρα πορεύομαι με τα βλέμματα
που το 'σκασαν τη νύχτα.
Μέσα τους αστράφτουν οι προπάτορες μου...
ντυμένοι Μούσες και Απόλλωνες
και στις φτερούγες τους ο λόγος μου,
στυλώνοντας το κορμί του
στ' ανάμεσο δύο αναρχικών ανέμων,
ακροβατεί στους ισημερινούς
ενός καινούργιου χάους.

Απατώ τον χρόνο με τις ίδιες του τις φλέβες.

Τα λόγια μου μεθούν
με τους ήχους του παράλογου
κι ένα ένα λιώνουν σαν κόμποι από μολύβι
μες στα πάθη μου.

Είμαι ταμένος του Θεού μου
τα ερωτικά καπρίτσια να υπομένω, σκέφτομαι.

Η μνήμη μου μπερδεύεται
στα πόδια ενός Πήγασου,
ιονίζει τα μόρια της,
ξεφεύγει απ' το κέντρο της
και αυτοπυρπολούμενη γίνεται Ωσαννά
του Μεγάλου Πόθου.
  Από το ''Ανθος της μπαμπακιάς'' Άνεμος εκδοτική.