Δεκαέξι Χαικου του Γ. Σεφέρη

Τούτο το ακαριαίον ....

ΜΑΡΚΟΣ ΕΥΡΗΛΙΟΣ

Α΄

Στάξε στη λίμνη 

μόνο μια στάλα κρασί 

και σβήνει ο ήλιος

Β΄ 

Στον κάμπο ούτ΄ ένα 

τετράφυλλο τριφύλλι 

ποιος φταίει από τους τρεις;

Γ΄ 

ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ 

Άδειες καρέκλες

τ΄αγάλματα γυρίσαν 

στ΄ άλλο μουσείο

Δ΄

Να ΄ναι η φωνή

πεθαμένων φίλων μας

η φωνογράφος;

Ε΄

Τα δάκτυλά της

στο θαλασσί μαντήλι

κοίτα: κοράλλια

ΣΤ΄

Συλλογισμένο

το στήθος της βαρύ

μες στο καθρέφτη

Ζ΄

Φόρεσα πάλι 

τη φυλλωσιά του δένδρου

κι εσύ βελάζεις.

Η΄

Νύχτα, ο αγέρας

ο χωρισμός απλώνει 

και κυματίζει

Θ

ΝΕΑ ΜΟΙΡΑ

Γυμνή γυναίκα 

το ρόδι έσπασε ήταν 

γεμάτο αστέρια

Ι΄ 

Τώρα σηκώνω 

μια νεκρή πεταλούδα

χωρίς φτιασίδι.

ΙΑ΄ 

Που να μαζεύεις

τα χίλια κομματάκια

του κάθε ανθρώπου.

ΙΒ΄

ΑΓΟΝΟΣ ΓΡΑΜΜΗ

Το δοιάκι τι έχει;

Η βάρκα γράφει κύκλους

κι ούτε ένας γλάρος

ΙΓ

ΑΡΡΩΣΤΗ ΕΡΙΝΥΣ

Δεν έχει μάτια 

τα φίδια που κρατούσε

της τρων τα χέρια

ΙΔ

Τούτη η κολόνα

έχει μια τρύπα, βλέπεις

την Περσεφόνη

ΙΕ

Βουλιάζει ο κόσμος 

κρατήσου, θα σ΄ αφήσει 

μόνο στον ήλιο.

ΙΣΤ

Γράφεις

το μελάνι λιγόστεψε

η θάλασσα πληθαίνει.