Ηρτεν τζιαι φέτι η Λαμπρή

Ηρτεν τζιαι φέτι η Λαμπρή, τα πάθη του Ιησού μας

η Σταύρωση τζι Ανάσταση, του Ιησού Γριστού μας.

Μετά που την Ανάσταση, γλεντούν, διασκεδάζουν,

μ’ άλλοι εν’ που χάννουν τον δικόν, κλαίσιν τζι αναστενάζουν.

Αλλοι γιορτάζουν με χαράν τζι άλλοι έχουσιν λύπην,

που ‘χάσαν τζιείνον π’ αγαπούν τζιαι αιώνια τους λείπει.

Ψάλλουσιν για τα πάθη του, του Ιησού Μεσσία,

που ήρτεν για να μας σώσει από την αμαρτίαν.

Τζιαι φέτι κάμνουμεν Λαμπρήν με Τζιύπρον μοιρασμένην

τζι απού τες τέσσερεις μερκές, κατακομμαθτιασμένην.

Γρόνια τους αγνοούμενους δικοί τους καρτερούσιν

ή πεθαμμένοι ή ζωντανοί, πέρκιμον τζιαι βρεθούσιν.

Γρόνια εν’ πον’ οι πρόσφυγες, μακρά που τα χωρκά τους,

πίσω που τους πρόγονους τους, που τα νοικοτζιυρκά τους,

π’ άλλοι τα πκιαν, τα σιαίρουνται, τζι εκάμαν τα δικά τους.

Ας όψουνται οι αίτιοι, οι τρισκαταραμένη.

Τζιαι φορτωμένη τον σταυρόν τραβάς τον Γολγοθά σου

εν’ τζιείνοι που σε πρόδωσαν, Τζιύπρος μου τα παιδκιά σου,

εν’ τζιείνα που ανάγιωνες μέσα στην αγκαλιά σου.

Τζι ούλλοι καλήν Ανάστασην της Τζιύπρου ας ευτζιηθούμεν

πάλε ενωμένην, λεύτερην, ούλλοι μας να την δούμεν.