το δειλινό

Συλλογιέμαι την ερημιά,
στο πέρασμα του χρόνου.
Μέρες πουλιά, που πέταξαν
και φύγανε,σκόρπισαν,
ώρες που γίνανε καπνός,
στο άπυρο του χάους .

Βαλσαμωμένα όνειρα,
που στέκονται, κοιτάζουν,
θωρούν και βλέπουν την ζωή.
τις αναμνήσεις όλες.

Στου δειλινού την αγκαλιά,
απόθεμα οι ελπίδες.
το μέλλον είναι στην γωνιά,
με θλίψη και αγναντεύει,
ίσως ν' αλλάξει τη ροή,
 να αλλάξει και η ρότα.