Άνθρωπος για καμιά δουλειά

Δε μπορώ να γράψω ποιήματα
Φταίνε τα χέρια μου που τρέμουν ή φταίει
Το μισοσκόταδο ή το ζαβό
Το ριζικό μου.
Κύριε ελέησον με.
Αφημένη παράλογα μέσα σε κάτι που
Δεν γνωρίζω τι είναι
Καταρρέω και επανέρχομαι
Ολοένα πιο κουρασμένη,
Τα πάντα ακουμπούν επάνω μου νιώθω το
Βάρος τους να με παραλύει
Επιστρατεύω τη θέλησή μου
Και κάποια εγχειρίδια ψυχολογίας
Πηγαίνω πάνω κάτω, φτιάχνω
Καφέ ξαναφτιάχνω
Η ζωή του Ζ.Π.Σαρτρ με κυνηγάει
Ανελέητα θέλω να λέω ΟΧΙ να με
Συντροφεύουν
Αγαπημένοι βάσει προγράμματος θέλω
Προσωπικότητα.
Δεν μπορώ να γράψω ποιήματα
Αλλα το τραγικό είναι πως δεν μπορώ να
Καθαρίσω μια πατάτα.