[Κραυγές, είναι κι η ζωή δεδομένη..]

"Κραυγές, είναι κι η ζωή δεδομένη, φαντασία, είναι κι η φωνή φαντασμένη/ σκιές, ξεπερασμένες από το έντονο φως, ακολουθία, μια δυνατή εν γένει παρουσία/ σπατάλη, η φθορά σε άχρηστα πράγματα, συνήθεια, ο λάθος λόγος για να λες προστατεύεσαι/ θέλει χρόνο, για να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι, θέλει ουσία, μα καλύτερα βαθύτερη παιδεία/ διχασμένος ο κόσμος, σε αυταπάτες και σφάλματα, αντιστέκεται ή αποδέχεται, την όποια δοκιμασμένη αλήθεια/ χαλάσανε το μέλλον μας, το παρόν επιμένουν να καθορίζουν, το χθες το κλέψανε, μα τι τα θες/ Κραυγές, είναι κι η ζωή δεδομένη, φαντασία, είναι κι η φωνή φαντασμένη".