Κάθε πρωί οι πόθοι μου φορτώνουν τις καμήλες
Ύστερα ήλιον αψύ φορτώνονται στις πλάτες
κι όλοι μαζί αργά-αργά βαδίζουνε στον κόσμο
Στον δύσβατο το δρόμο τους μόνη παρηγοριά τους
είναι οι δύο τρεις στιγμές που θα χαμογελάσεις
Μικρές οάσεις της ζωής στην ερημιά της μέρας
Το βράδυ γύρω απ’ τη φωτιά κοιτούν τον ουρανό σου
Μιλούν για τον Αλντεμπαράν κλαίνε για την Παρθένο
Μετρούν όλα τα τρίγωνα που έχεις στο κορμί σου
Μαζί με όσα η Αίγυπτος έχει στις πυραμίδες
και συνυπολογίζοντας τις θίνες της ερήμου
τα βγάζουνε δεκαοχτώ χιλιάδες τετρακόσια
(Το ποίημα περιλαμβάνεται στην ενότητα "Το ακρόπρωρο της Ερατώς" του
βιβλίου "ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ - ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ", Ενδυμίων 2012, και είναι
προδημοσίευση από την ανέκδοτη συλλογή "Τα μεροκάματα ενός Έρωτα")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου