Η παράσταση

                                                Σκηνογραφίες, κουστούμια, ρόλοι, φωτισμοί

για ταξίδια, σε θάλασσες ηρωικές

ή μελαμψών αγγέλλων, μουσικές

για πτύσεις στιγμών σ’ εξαίσια απαγορευμένα

σε όνειρα επιμελώς κρυμμένα 

για την ευπρέπεια των μικρών πραγμάτων

για το κύρος των χαριτωμένων καθαρμάτων

όλα απ’ τον καθ’ ένα μας

φτιαγμένα και γραμμένα

όλα απ’ τον καθ’ ένα μας παιγμένα.

Οι ίδιοι και θεατές κι ηθοποιοί.

Πόσο μας απολαύσαμε

πόσο μας σιχαθήκαμε!

με πόση τέχνη κι ελαφράδα ή μόχθο

παίξαμε με τον έρωτα, με το έγκλημα, τον πόνο.

Ως που κάναμε τη μοναξιά μας κόσμο

κάτοπτρο στην ανάγκη να κλάψουμε

μαζί με κάποιον να γελάσουμε.

Μα η συνήθεια δεύτερη φύση.

Προσοχή  τις βαφές του ρόλου κάτι ας μη θίξει.

Αρχαίο έθιμο οι μάσκες των νεκρών