Στην ούγια μιας αυλαίας / Φωσκαρίνης Θάνος

Death in Venice
B. Britten

θα 'θελε να 'φευγε σε όμοιο πλωτό απόγευμα τ' Αυγούστου στραμμένος
προς τη θάλασσα
όπως ο Μπόγκαρτ, χωρίς όμως Βενετίες ούτ' έναν Τάτζιο κοντά ή
μακριά του
«My mind beats on» θα λέει αδιάφορα εδώ στο τσίγκινο στρογγυλό
τραπέζι
μέσα σ' αυτή την πλαστική άσπρη καρέκλα στη ράχη της ακτής
με τ' αυτοκίνητα παρκαρισμένα
οι θάμνοι, λίγα πεύκα, οι πευκοβελόνες, το ρετσίνι τους
τα κίτρινα ξερόχορτα δίπλα κι η πεταμένη βάρκα κέντρο στο χωράφι
και να βουίζουνε αμέριμνες γύρω οι φωνές των λουομένων
κι ο ήλιος να γέρνει απαλά με το μάγουλο στη γη
επιμένοντας «My mind beats on» χωρίς να ξέρει αν το νιώθει
ούτε να εξηγεί τώρα όσα στη ζωή 'ναι δεδομένα
αλλά επειδή έτσι λακωνικά προστάζει η μουσική του δράματος
και να μακραίνουν οι σκιές αυτών που περπατούν
λιγνές και να μακραίνουν
να μακραίνουν