"Άφησε
λίγες λέξεις σε ένα άγραφο σημείωμα, όπως πάντα άλλωστε έκανε/ αγάπη,
ευτυχία, δύναμη, δημιουργία, στη μέρα σου άνθρωπε/ μετά τράβηξε σταθερά
τον ανηφορικό δρόμο, που πάντα εκείνος χάραζε/ έτσι ήταν ο ήλιος της
δικής μας εποχής, αισιόδοξος, δυνατός, φωτεινός/ έσβηνε με ένα δικό του
τρόπο και την τελευταία σκιά, από τη ζωή μας/ σαν ένα μεγάλο χαμόγελο,
απλώνονταν στις καρδιές μας και εκεί κάθονταν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου