Με κοίταξε
και μέσα στα μάτια του
καθρεφτίζονταν
οι πιο φεγγερές μου νύχτες,
το χαμόγελο μου,
οι πιο πολύχρωμες στιγμές που μου'χε χαρίσει.
Ατέλειωτες μέρες
που προσπαθούσα να χορέψω
πάνω σε χρωματιστές κορδέλες
περιμένοντας να τον εντυπωσιάσω,
ταξιδεύοντας τον σε άλλα μέρη
όπου ο έρωτας δεν απαγορεύεται,
η ηλικία δεν μετράει,
τίποτα δεν πονάει..
Νύχτες
που ξαγρυπνούσα
για να τον σκέφτομαι
και να μένει ζωντανός μόνο εκεί.
Στο μυαλό μου.
Δε θα μπορούσε να βρίσκεται κι αλλού.
Η σεμνότυφη πραγματικότητα
των σωστών ανθρώπων
μα και η δική μου δειλία
με έκαναν
να καταχωρήσω
στο μητρώο των αδικημένων άστρων μου
έναν ακόμη
αλύτρωτο έρωτα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου