Η κάθε στιγμή μέσα στο χρόνο,
η κάθε έκρηξις,
μοναδικά και αναίτια
μες τη σιωπή της αποσύρεται,
το φως της χάνεται μες την πολυμορφία,
στους γαλαξίες, στα στερεώματα,
στα χείλη της τα ηδονικά,
στα νεφελώματα,
μες τα μαλλιά της και τα μάτια της μπερδεύεται,
το φως που χάνεται
μοναδικά και αναίτια
μίαν αγάπη ονειρεύεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου