Κύριε,
Για να βρω δρόμο να φθάσω σε Σένα
εντρύφησα σε μύρια όσα γραμμένα.
Όμως απ’ άλλους μονοπάτια χαραγμένα,
στην αναζήτησή μου δεν ταίριαζε κανένα
να μ’ οδηγήσει προς το δικό Σου φως
Κι όσο μ’ ένα πλήθος αμφιβολίες στο νου,
σ’ έψαχνα στα χαμένα
κι εδώ κι αλλού, παντού,
ήλθες Εσύ σε μένα.
Μα ήλθες «εν τω μέσω της νυκτός».
Ίσως να χτύπησες τη πόρτα πολλές φορές
και δεν με βρήκες στο «σπίτι» μου ποτές.
Ίσως ν’ «απουσίαζα» εντρυφώντας στης γης τις ηδονές..
Ίσως και να «κοιμόμουν».
Ίσως, ίσως και να ήμουν ξύπνια εντός
και προς σε Σένα προσευχόμουν.
Με τόσους όμως γύρω μου επίδοξους «ληστές»,
μόνη ήμουν και φοβούμουν,
δεν άνοιξα να δω ποιος είναι ποιος,
που την πόρτα μου χτυπά «εν τω μέσω της νυκτός»
Κι έχασα την πρώτη επαφή μαζί Σου, ατυχώς!
Κύριε,
μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή μου δώσε.
Κι αν τύχει κι έλθεις σε μένα ξανά,
παρακαλώ Σε
μέρα να ξανάλθεις την επόμενη φορά.
Κι επειδή ξέρεις πως είμαι κουφή
βρόντα την πόρτα μου δυνατά
σαν κεραυνός κι αστραπή.
Στο φως της πως Συ είσαι να δω
και μ’ ολάνοικτη αγκαλιά θα Σε υποδεχθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου