"Πόσο
αλλάζουν οι άνθρωποι, κάποτε καλοί φίλοι, σήμερα κακοί εχθροί/ είναι κι
αυτές οι διχασμένες συγκυρίες, που έρχονται τακτικά, με σκιές και
φεγγάρια/ δεν θέλω να ξέρω, ούτε να ενσωματωθώ, να δεθώ με την τόση
μετριότητα/ θα ακούσω τον ήχο, της μηχανής μου να φωνάζει πάλι, όσο
καίγεται στον ήλιο/ μαζί με την μοναδική αγάπη μου, θα σταθούμε για λίγο
αγκαλιά, μετά θα τρέξουμε μακριά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου