Ευσεβείς πόθοι

Δεν είμαι πρόστυχο δικό σου τραγούδι
Κι ούτε θα γίνω στιχάκι για σένα
Δεν είμαι καλή, δεν είμ’ αγγελούδι
Δε χαραμίζομαι πια για κανένα.
Δεν είμαι το αύριο που τόσο φοβάσαι
Κι ούτε θα γίνω το χτες με τη βία
Δεν είμ’ ηρωίδα γι’ αυτό μη λυπάσαι
Εγώ δε θα γίνω τοτέμ σε πλατεία.
Δεν είμαι φρέσκο λουλούδι στο βάζο
Δε σιδερώνω τα ρούχα ωραία
Δεν είμαι εκείνη που όλα στα τάζω
Δεν είμαι εγώ μια γυναίκα μοιραία.
Δεν είμ’ η αλήθεια που πρέπει να κρύψεις
Ούτε όμως και ψέμα να σε βασανίζω
Δεν είμαι μικρή για να νιώθεις τύψεις
Μα είμαι μεγάλη για να κοκκινίζω.
Δεν είμαι χειμώνας που στο σπίτι σε κλείνει
Δεν είμαι δικιά σου για να με αγγίζεις
Είμαι εκείνη που μόνο σ’ αφήνει
Και που όταν φεύγει το άρωμά της μυρίζεις.
Δε νιώθω για τίποτα πια ενοχή
Ούτε για σένα που είσαι κομμάτια
Εγώ που γεννήθηκα λάθος εποχή
Εγώ, μια Μαρία με θλιμμένα μάτια.