Ξερόκλαδα (απόσπασμα)

Το μπαλκόνι

Ώρες κοιτάζω το απέναντι μπαλκόνι.

Κάγκελα υψώνονται μπροστά μου.

Κάγκελα στο μπαλκόνι μου,

κάγκελα στο απέναντι  μπαλκόνι.

Μια φυλακή κατάντησε η ζωή μας.

Βράδυασε κι ακόμα περιμένω.

Απέναντι κοιτάζω συνεχώς,

μέσα απ΄τα κάγκελα,

γυρεύω μια ματιά σου

ν΄απελευθερωθώ.

………………………..

Αλλαγή

Άφησες γένια,

άφησες μουστάκι,

έβαλες μαύρα γυαλιά,

άφησες μακριά μαλλιά.

Πάντα ήθελες ν΄ αλλάξεις,

να φτιάξεις μια νέα ζωή.

Δύσκολα αλλάζει ο άνθρωπος,

λάθος προσπάθησες.

Άλλαξες πρόσωπο,

δεν άλλαξες ζωή.

…………………………………..

Έλλειψη

Μακρύ μαλλί, στ΄αυτί σου σκουλαρίκι

ανέμελο το βήμα σου στο δρόμο,

τα μάτια σου δεν γνώρισαν τον τρόμο,

το βλέμμα σου δεν κοίταξε με φρίκη.

Κι όμως! Κάτι σου λείπει από στη ζωή σου.

Μια σύριγγα το χέρι σου χαράζει,

μια καρδιά στο πάτωμα σφαδάζει

κι ακόμα νιώθεις άδεια την ψυχή σου.

……………………..

Η σφαίρα

Άδειασες τ΄όπλο,

μέτρησες τις σφαίρες,

 έλειπε μία,

δεν σκότωσες κανένα,

τα χέρια σου για έγκλημα δεν κάνουν.

Τη νύχτα το γεμίζεις,

την αυγή μια σφαίρα λείπει.

 Είναι που κάθε βράδυ που πονάς,

 πυροβολείς ξανά τον εαυτό σου.

Κάγκελα

Κάγκελα στο παράθυρο,

σαν φυλακή.

Κάγκελα στην πόρτα.

Απ΄ έξω δυο χοντρά λουκέτα

σε κλειδώνουν.

Πότε προλάβανε να φτιάξουν τόσα κάγκελα;

Την ώρα που κοιμόσουνα μακάρια

και την ζωή  σου άφηνες απ΄ έξω.

………………………..

Μια τρύπα στο βουνό

Μια σπηλιά,

μια τρύπα στο βουνό.

Μία πληγή,

ματώνει την πλαγιά.

Μία ζωή,

σαλεύει μέσα στη σπηλιά,

ψυχομαχάει.

Μια τρύπα στο χέρι,

σα σπηλιά,

μια σύριγγα χαράζει,

σχήμα καρδιάς,

μια τρύπα στη ζωή σου.

Ξερόκλαδα

Πέσανε στο χώμα τα ξερόκλαδα,

τα πάτησαν                   

και βγάλανε κραυγή.

Στερήθηκαν για μήνες το νερό.

Μαύρο το χώμα που μεγάλωσαν.

Τώρα που πέσανε στη γη,

ψάχνουνε μια σπίθα,

να πέσουν μέσα στη φωτιά,

να γίνουνε προσάναμμα,

για την καινούργια γέννα,

που θα χιμήξει σα θεριό,

τον κόσμο για ν΄ αλλάξει.

……………………………………

Πρόσκληση

Έλα να παίξουμε.

Αν κερδίσω, να πάρω το φιλί σου.

Αν χάσω, πάρε μου ό, τι θες.

Μην τ΄αρνηθείς.

Μην πεις πως είμαστε μεγάλοι για παιχνίδι.

Εσύ μ΄ έβλεπες πάντα σαν παιδί.

Έλα να παίξουμε, λοιπόν,

μην τ΄αρνηθείς.

Μήπως και βρούμε την χαμένη μας ζωή

σ΄  ένα παιχνίδι.

……………………….

Το δωμάτιο

Γέμισε το δωμάτιο.

Γύρω σου στοίβες με βιβλία,

πολλά τετράδια,

χιλιάδες σημειώσεις.

Όλη μέρα

γεμίζεις το δωμάτιο με πράγματα

κι ας σου φαντάζει άδειο κάθε βράδυ.  

……………………………

Το Κομοδίνο

Γέρασε το κομοδίνο.

Κουβαλά πάνω του,

 όπως πάντα,

ένα ποτήρι με νερό,

ένα καφέ,

ένα τασάκι.

Κάθε βράδυ,

 μ΄  ένα τσιγάρο προσπαθείς να θυμηθείς,

σκαλίζοντας στις στάχτες τη ζωή σου.

………………………..

Το τρένο

Νιώθω σαν τρένο,

να κυλάω πάνω στις ράγες.

 Πολλά τα χρόνια,

γέρασε η μηχανή,

σκούριασαν τα γρανάζια.

Έχω σταθμεύσει,

σε μια ερημιά,

προσμένω να με κάνουν παλιοσίδερα,

Μα κάθε νύχτα,

ανάβω τα φανάρια,

βάζω μπροστά τη μηχανή

και δραπατεύω.