Αν

Αν δεν ξαγρύπναγε μια στάλα πόνος
Στο απέραντο της ψυχής
Αν δε χυνόταν καυτό ένα δάκρυ
Στα βλέφαρα επάνω
Αν δεν έσπαγε τη σιωπή
Ένας λυγμός
Αν δε λιποτακτούσαν τα όνειρα
Απ’ τα μεταξένια σου σεντόνια
Τις νύχτες – τις υγρές-

Πως τάχα θα ‘νιωθες τη δύναμη
Πως θ’ αναγνώριζες την ευτυχία
Μα πως..
Πως θα γύρευες την αγάπη…