γιατί κάθε τι που πουλιέται δεν έχει καμία αξία (απόσπασμα)

ΔΟΥΛΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ 
ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΗ ΤΟΥ 

Και όταν σου φωνάζω γυρνάς, 
ακούς το όνομά σου. 
Σκλαβάκι, δεν το αποχωρίζεσαι ποτέ.
Εκεί συνέχεια. 
Εκεί να το κουβαλάς στον ώμο σου.
Μπας και σωθείς ανεβαίνεις το λόφο.
Ρε βλάκα Σταύρο για το σταυρό σου λέω, 
το σταυρό σου.

==================================

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Πέτρες λέει. 
Έτσι  να τις κάνεις
κυλάνε, 
φεύγουν. 
Ογκίδια.
Με αγωγή, 
θρυμματίζονται.
Πετρώματα, 
βράχοι
νταμάρι είναι;
Καλά τι χωμάτινοι 
και κουραφέξαλα;
Μπας και έβαλε δυναμίτιδα
και μετά 
πήρε πηλό;

=====================================
ΝΑ ΚΟΙΤΑΧΤΟΥΜΕ 
ΙΣΙΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ 

Στις ανταλλαγές  θα πάψουν 
τα αργύρια.
Για μισό κιλό ψωμί, 
λίγη καρδιά.
Για μαυροδάφνη, 
υπόλοιπο ψυχής.
Κάθε φορά που απλώνω 
χέρι για λεφτά
Ιούδας πραγματικός.

=======================================

ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ

Στην Κρήτη στον αδελφό μου 
Στη Θεσσαλονίκη σε φίλο καλό.
Στη Γερμανία σε αδελφό της μάνας μου.
Στο πάνω,
κάτω,
όπως θες
πες τον, 
άλλ κόσμο, 
μετανάστης, 
ο πατέρας σου. 
Εκεί, 
εγώ 
κανέναν.

=========================================

ΕΡΩΤΑΣ

Το σπίρτο που έχεις
για να βλέπεις
μην το φέρεις κοντά 
θα αρπάξουμε