Σε χρόνο μέλλοντα

Κάποτε θα ξυπνήσουμε
χωρίς ουρανό·
μια μαύρη τρύπα θα χάσκει
πάνω απ’ τα κεφάλια μας

ο ήλιος θα ‘ναι μια πληγή
αιμορραγούσα στα κατώφλια
ο θλιβερός νεκρός που σέρνει
ο κουφάρι του στους δρόμους
τα δέντρα θάνατος πουλιών
οι θάλασσες στεγνές κηλίδες

μέσα στους καταρράχτες της σιωπής
θ’ αναστενάζει ο τυφλός
δραπέτης με τις χειροπέδες.