Το παράθυρο

Α, είναι ωραίο αυτό το παράθυρο
έτσι που άνοιξε,
βλέπει τη θάλασσα που αγαπώ
τα πλοία που έρχονται, τα πλοία που θα 'ρθουν
τα πλοία που περιμένουν μέσα στη φαντασία μου.
Δεν το περίμενα, σχεδόν το είχα ξεχάσει
από τότε που χτίσαν τούτο τον τοίχο
τι ελπίδα μπορούσα να έχω...

Σαν το παιδί κάθε τόσο ακουμπώ στο περβάζι του
χαϊδεύω το ξύλο του
κοιτάζω τον ουρανό
τι όμορφος που είναι ο κόσμος; θέλω να πω -
φουντώνει πάλι η καρδιά μου
χτυπά ακανόνιστα,
Θεέ μου είσαι Εσύ, τώρα δε με γελάς
πλημμυρίζεις το αίμα μου

Αγάπη!