Η αφανέρωτη λέξη

«Περιμένω τη λέξη»       απάντησε
σα να 'θελε να πει «το λεωφορείο».
Έκλεισε την πόρτα κάθισε κοντά στο τραπέζι
κι έριξε το βλέμμα του άδειο στον απέναντι τοίχο.
Βέβαια
θα μπορούσε ν' ακούσει λίγη καλή μουσική
ν' ανοίξει ένα βιβλίο ή
να τηλεφωνήσει κάπου.
«Ξέρω κι εγώ;»        είπε αμφιβάλλοντας
κι ύστερα: «μα βιάζεται η Ποίηση;»
κι η αφανέρωτη λέξη ακούστηκε μέσα του
σαρκαστική.