17

Είσαι 17, και όλοι σου τη σπάνε
Σε θέλουν με υποταγή για να σε κυνηγάνε

Είσαι 17, το μέλλον καρφωμένο
Ο κόσμος στην οθόνη σου, πλοίο σακατεμένο.
Παίρνεις τον αναπτήρα σου
Ανάβεις το τσιγάρο
Φτιάχνεις τον χαρακτήρα σου
Κι ο κόσμος το « φρικάρω ».
Ρίχνεις το βλέμμα πίσω σου
Με σάκους νικοτίνης
Όλα τελειώνουν γύρω σου
Πώς όρθιος να μείνεις.
Στις πέντε τα χαράματα
Όποιος πονά το ξέρει
Η λύπη σου με ράμματα
Να σου τρυπά το χέρι.
Είσαι 17, σκληρός σαν το ατσάλι
Μα σου φορτώνουν τη ζημιά, που κάνανε οι « Άλλοι » Είσαι 17, το αύριο ληγμένο Η σφαίρα στην παλάμη σου, όπλο σημαδεμένο.
Είσαι 17, χιλιάδες οι φωνές σου
Θα ανεβάσεις τις στροφές και τις αναστολές σου.