Πρεσβύτες

Δεν φταις εσύ γερόντισσα που στην πατρίδα σου ξέρασαν πρώτη τη φωτιά/
ούτε και συ γέρο Αντρέα από τον Μουσουλίτα.
Γι΄αυτό άλλοι αποφάσισαν γιοι του Δαν χωρίς να σας ρωτήσουν.
Αυτοί που δε λογάριασαν το πόνο και τη θλίψη/
αυτοί που δεν λυπήθηκαν το κλάμα των παιδιών.
Αφού η ζωή σας δεν είχε αύριο/
αφού το μέλλον προμηνύονταν μακάβριο/
μόνο το τέρμα είχε νόημα, μόνο το τέρμα
Η προσφυγιά σαν ρούχο δεν σας πάει/
και η αγάπη στην πατρίδα πιο δυνατή από τον έρωτα/
η ζωή είναι κενή, πολύ κενή για να΄ναι πρόφαση/
αφού ο χρόνος σταματά στη Σαλαμίνα/
αφού στη Λήδρα η μνήμη δεν πεθαίνει/
κάποιοι, πρέπει, να γίνουνε θυσία
Και συ γερόντισσα και συ Ανδρέα, σαν δύο ακοίμητες εστίες/
φάροι που οδηγούνε στη ζωή τους ναυτικούς