Γεσθημανή

Στης Μεσογείου την καρδιά η πόλη μου χωρίζει/
ο πόνος μου που να γραφτεί γιατί να μαρτυρήσει.
Τείχη των Αναστεναγμών δεν έχω για να κλάψω/
μήτε σοκάκι να διαβώ ο νους να λησμονήσει.
Όσο κι αν θέλω να ξεχνώ η μνήμη τριγυρίζει.
Πίσω θα ‘ρθει. Μέσα απ΄ της Λήδρας τη γραμμή/
σαν δω τα μισοφέγγαρα στον ουρανό τα βράδια,
τα σπίτια μας απέναντι, τα σπίτια μας σημάδια.
Χρόνια καρτέρησα πανσέληνο μα Γολγοθά μο;y δώσαν/
έναν σταυρό κι αυτόν μισό κι οι μαθητές προδώσαν.
Λειψής πατρίδας μαχαιριές μού πρόσφεραν οι φίλοι/
στο διεθνές το μαγαζί πικρό βαθύ ποτήρι.
Κι όταν τα λόγια της Νεσιέ ακούω από το Γιώργη/
αναζητώ Γεσθημανή να με λυτρώσει.
Μόνη στον κόσμο απέμεινες και πόσα χρόνια κλείνεις/
του χρόνου θα προσευχηθώ στην Λευκωσιάς τον ουρανό/
για ένα ολόκληρο φεγγάρι !