γελωτοποιός

Νερά φθονερά φυτά μου ὁλόφωτα κι ἀφιλοκερδῆ εἰδώλια χάους καί λεξιπλόκος ἥλιος στό ἐδώλιο γελωτοποιός τήν τρομερή σου μέρα ὑποδύεται. Ἄδειος ὁ Ἅδης τά λῶτα του εὔγλωττα γλωσσούδικα λές σέ θράκα ὀνείρων σάν ἔντομα

ἔντρομα.

Μήν καλοκαίρι; Ραβδοῦχος ἐάν κουκούλι γίνε ἀβύσσου καί συμπάθα με στήν ἄκρη ἐδῶ δέν ἔχει προμελέτη καλοκαίρι δέν.