| Μέ τὄνα χέρι ρόπτρο τ' ἄλλο σήμαντρο σιωπή τoῦ Βούργου ἐμπαθής καί πάλι ὁλόζεστη ξύλα τῆς Φρύνης θηλυκά μυρτομανέστατα ἁγιόφιδα τῆς ἐρημιᾶς νά ρητορεύουνε. Θάλασσα τοῦ Χαλκοῦ καί σπάργανα νερά γλυκασμοί θεογονίας θωπεῖες ἀγιάτρευτες βουή τῶν ἀθεάτων ἱερή ψιχάλες Ἁρμονίας. Ἄσε τίς ψιμιθιές ἀπόψε κι ἔλα μου πατρίδα ὡραία τοῦ Πανικοῦ καί Πορφυροῦσα μου μόνη ὡς ἁγία |
| ταμένη ἀντρογυναίκα τοῦ Χαμοῦ |
| νά ξεθεώνεσαι |
| καί semprevive. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου