«Η ξένη νύκτα πολιορκεί
το βαρύ κοιμισμένο σπίτι.
Κλειστά παράθυρα, πόρτες κλειστές,
τοίχοι και στέγη,
τη μαύρη ξένη μην αφήστε
μέσα να μπει.
Μην την αφήστε, μάτια κλειστά
των κοιμωμένων.
Βαρύ καράβι ταξιδεύει
από μια μέρα στην άλλη μέρα
κι εντός του λέμβος η κάθε κλίνη
δίχως πηδάλιο, δίχως κουπιά.
Κλίνες, πού πάτε τα κουφάρια
των κοιμωμένων;
– Η κάθε λέμβος σ’ άλλα νερά
κι άλλες σκιές σε κάθε πλώρη,
νήθουν, ξενήθουν και κυβερνούν
πλόας ιδίους».
το βαρύ κοιμισμένο σπίτι.
Κλειστά παράθυρα, πόρτες κλειστές,
τοίχοι και στέγη,
τη μαύρη ξένη μην αφήστε
μέσα να μπει.
Μην την αφήστε, μάτια κλειστά
των κοιμωμένων.
Βαρύ καράβι ταξιδεύει
από μια μέρα στην άλλη μέρα
κι εντός του λέμβος η κάθε κλίνη
δίχως πηδάλιο, δίχως κουπιά.
Κλίνες, πού πάτε τα κουφάρια
των κοιμωμένων;
– Η κάθε λέμβος σ’ άλλα νερά
κι άλλες σκιές σε κάθε πλώρη,
νήθουν, ξενήθουν και κυβερνούν
πλόας ιδίους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου