Αυτοσχέδια φεγγάρια

Θραύσματα οι λέξεις μιας πραγματικότητας, λίγες μα αιχμηρές
Κόβουν στα δυο απόψε ένα φεγγάρι νόμισμα χρυσό.
Το ένα μισό πάνω σε ράγες διασχίζει καμπύλη τροχιά
Τυλίγεται την υγρασία του καλοκαιριού αδιαμαρτύρητα
Για να βουτήξει ηδονικά να ξεπλυθεί στη θάλασσα
Πίσω από τους εξώστες τ΄ουρανού στο τέλος μιας διαδρομής.
Το άλλο μισό ενέχυρο για μια χούφτα δάκρια το δώσαμε
Για να ξεπλύνουμε ένα πρωινό τα προσωπεία του δαίμονα
Αθόρυβα παρέα με λέξεις που κρατούν την αναπνοή τους
Και με αγγέλους που κρατάνε το λόγο τους να τον εξορίσουμε
Μέσα από μυστικά περάσματα στις σκοτεινές συνοικίες
Εκεί όπου ξεψυχούν τ΄αστέρια, εκεί από πού γεννήθηκε
Με αντίδωρο ένα ποίημα καρφωμένο στην πλάτη
Αντί για το μισό φεγγάρι που βιαστικά το δώσαμε ενέχυρο.