η ανιατη

Είμαι αναγκασμένος χρόνια
να συζώ με μιαν αρρώστια
ανίατη μου συστήθηκε με το επίθετό της
κι εγώ τη μίσησα αμέσως
ωστόσο κατά τις οδηγίες του ιατρού
της έκανα όλα τα χατίρια
την έβγαζα βόλτα –χωρίς να την προσέχω διόλου–
την κουβαλούσα στα γυμναστήρια
την ευχαριστεί να γυμνάζεται μου είχε επισημάνει
κι ας μου την έσπαγε εμένα
την πήγαινα στη θάλασσα
και για μπάνια τρελαινόταν
εδώ κάπως τα βρίσκαμε
μου αρέσανε κι εμένα οι παραλίες
για την ακρίβεια
γούσταρα να κοιτάζω τα ωραία ημίγυμνα κορμιά
ορθογραφίες του πελάγους
(ανάμεσα σε ανορθογραφίες είναι αλήθεια)
αλλά ζήλευε τρομερά η άτιμη
κι εκεί που γύριζα εντέχνως
μέσ’ απ’ τα μαύρα μου γυαλιά να απολαύσω
μ’ έπιανε ξαφνικά ο σφάχτης της
και μου ’κοβε μαχαίρι
ανάσα και κέφι
μια μέρα εξοργίστηκα πολύ
πρόστυχη ή θα μ’ αφήσεις ήσυχο
ή θα σε τσακίσω την απείλησα
κουνούσε το κεφάλι και γελούσε
με την έπαρση του άτρωτου
είδα κι απόειδα κι άρχισα να την καλοπιάνω
είσαι η ωραιότερη απ’ όλες την κολάκευα
τις ανίατες έστω
καθαρή καθόλου δύσοσμη δίχως αίματα
αξιοπρεπής ασφαλώς
κι αν με ξυπνάς τις νύχτες με πόνους
γίνεται για να βασανίζομαι και να γράφω
επιπλέον είσαι η προσωπική μου αλάνθαστη
μετεωρολογική υπηρεσία
με τα σήματά σου δηλαδή προτού βγω έξω
καταλαβαίνω αν έχει υγρασία ή καλό καιρό
ή αν θα βρέξει για να πάρω την ομπρέλα μου
κι έπειτα κορίτσι μου μαζί σου
κάνω κι εγώ γυμναστική
είχα κυρτώσει τόσα χρόνια
θυμάσαι πώς ήμουν όταν ήρθες
νους υγιής εν σώματι μη υγιεί
ενώ τώρα περπατάω ντούρος
και μεταξύ μας
έχω αυξήσει και τις κατακτήσεις μου
και τ’ όνομά σου τι τρομερό
σ π ο ν δ υ λ α ρ θ ρ ί τ ι δ α
το λες και γεμίζει το στόμα σου
γλυκαίνει ταυτόχρονα κι αγριεύει
μα και συ πια δεν πρέπει να ’χεις παράπονο
λίγες βραδιές ξενυχτάω μαζί σου
για να σου κάνω παρέα
λίγες φορές αφήνω τη σύντροφό μου να κοιμάται
κι εγώ από δίπλα να σε θωπεύω
να σου κάνω μασάζ
να κουλουριάζομαι στις άκαμπτες καμπύλες σου
να σου βογκάω ερωτικά σχεδόν
λίγες φορές με πρόσχημα το φυσιοθεραπευτήριο
ξεφεύγουμε απ’ το σπίτι πίνοντας
στα μπαρ οι δυο μας σαν ζευγάρι
κι εξάλλου ξέρεις πως αν δεν ήμουν
πουριτανός και φοβητσιάρης
θα κυλιόμαστε παθιασμένα κάθε βράδυ στο πάτωμα
αψηφώντας τη γυναίκα μου
νομίζω μωρό μου πως
την έχω πατήσει μαζί σου
έτσι όπως με οδηγείς ανεπαίσθητα
σε βάθη άγνωστα του εαυτού μου 

(Η τρομοκρατία της ομορφιάς, 2004)