Kρυφή ἐνασχόληση

Φώτης Κόντογλου ὁ Κυδωνιεὺς

Ἄριστος τεχνίτης τοῦ λόγου κατὰ τοὺς ζωγράφους

ἀλλ’ ὄχι καὶ ζωγράφος

Ἐξαίσιος ζωγράφος κατὰ τοὺς τεχνίτες τοῦ λόγου

ἀλλ’ ὄχι καὶ τεχνίτης τοῦ λόγου

Ὁπωσδήποτε ὅμως ὀχληρὸς καὶ γιὰ τὶς δυὸ τάξεις

Ἦταν ὁ ἐλάχιστος ἀδελφὸς

Ποὺ τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης του γιὰ τὸ κύριο ἀλλὰ

καὶ τὸ οὐτιδανὸ

Ἔφερνε σὲ ἀμηχανία αὐτοὺς ποὺ ἔχουν τὴ μανία

Νὰ διαιροῦν καὶ νὰ ταξινομοῦν.

Γιατί ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ παρεμφερῆ

Πάνοπλος μὲ ὅλα τὰ σύνεργα τῆς κηπευτικῆς

Ἔπαιρνε τοὺς ἐρημικοὺς λοφίσκους τῆς Ἀττικῆς

Καὶ φρόντιζε τὰ μυρίπνοα καὶ ποικιλόχρωμά τους ἄνθη.

Ἦταν φορὲς ποὺ ἄνοιγε μονοπάτια γιὰ εὔκολη πρόσβαση

Ἢ μὲ τὴν παλάμη του ἔκοβε τὸ κρύο, τὸν ἄνεμο, τὴ ζέστη,

Παραμέριζε τοὺς ἀκανθώδεις θάμνους καὶ ἄνοιγε

Χαραμάδες μυστικὲς γιὰ τὴ σαύρα, τὴν ἀράχνη

Τὸ χελιδόνι, τὴ μέλισσα καὶ τ’ ἄλλα.

Ἄνθρωποι καὶ κτήνη

Ζουζούνια καὶ μαμούνια

Κι ὅλα τὰ φτερωτά·

Ἀγγέλοι κι ἀρχαγγέλοι.

Μιλῶ γιὰ κάτι ρημοκλήσια ξεχασμένα

Καταφυγὴ γιὰ καθετὶ ποὺ ὑπάρχει κι ἀναπνέει

Ραντίδα γλυκασμοῦ στὴν ἄνυδρη τὴ γῆ καὶ τὴν ψυχή μας.