Η ανεπάρκεια του σώματος

 
Ενδιαφέρουσα ήταν η πλοκή
Μέχρι την προδιαγραμμένη ήττα.
Όλα θεωρητικά βέβαια.
Παλιά ήταν διαφορετικά.
Όλα είχαν πραγματικό νόημα.
Δε γίνονταν στο χαρτί.
Οι λυγμοί ήταν λυγμοί
Τα έργα, έργα.
Τώρα όλα μπορούν να εξαιρεθούν
Ή να αποκατασταθούν
Ή ν' αλλάξουν σειρά
Χωρίς να συμβεί τίποτε.
Όλα ήταν κοντά στην καρδιά.
Τώρα η ανάμνηση
Μένει ευνουχισμένη
Ήχος πνιγμένος
Από το πηγάδι της αλήθειας
Φθάνει σβησμένος
Και προσπαθεί να ξυπνήσει
Το αρχαίο δέος.
Πρέπει η οδύνη να γίνει δράση.
Σχίσματα και πτώσεις
Δολοφονίες των μύθων
Τα φυλετικά προβλήματα
Αγωνίες χλιαρών δεσποινίδων.
Το μαρτύριο μένει απόμερο
Η έμφαση
Δίνεται στο θεατρικό
Η διαλεκτική ακυρώνει
Την μέθοδο των δακρύων.
Πού είναι η θέληση, μια θέληση
Για τον ιδιαίτερο χώρο
του ονείρου
και του γενετήσιου σπασμού.
Να βρούμε το ορόσημο
Πέρα από το σχήμα
Στο μέσα επεισόδιο
του εξευτελισμού.
Να σαρωθούν οι ορολογίες
να αναστηλωθεί η έκσταση
που να διαποτίσει
όλα τα στοιχεία της ζωής
να γίνει ξανά η βρωμιά, βρωμιά
κι' η φτώχεια, φτώχεια
και η σκληρότητα του πλούτου
να ξανασκορπίσει την αφάνταστη
απειλή της
για να φανεί η μαγεία
της αγάπης
και η δύναμη του παραδόξου
γιατί έχουμε ανάγκη
να δοκιμάσουμε ξανά
τη βίαιη αντίδραση των αθώων
μπροστά στους ψυχρούς αγγέλους
που δε γνώρισαν ποτέ την ταπείνωση.
Η βίαιη αντίδραση αυτή
θα σταθεροποιήσει για το μέλλον
μια ζωντανή αγιότητα
καθαρισμένη από τα μιάσματα
των εναρέτων
που με τα ψαλίδια τους
κουτσουρεύουν τη ζωή
όπως οι κηποτεχνικοί
που νομίζουν πως ο Θεός
δεν ξέρει πώς πρέπει
να είναι ένα δέντρο
μονάχα εκείνοι ξέρουν
και του δίνουν σχήμα ποτηριού
οι μαλάκες.
Αχ, έχω μια γλώσσα
που πρέπει να μιλήσω
μ' αυτήν
και που την κινεί
η σκληρότητα
κι' η εκβιαστική
αντανάκλαση της ζωής.
Πρέπει ν' αποφύγω
εμπόδια και καταπακτές
και να σας αποκαλύψω
την εσωτερική κίνηση
της οδύνης.
Ενσαρκώνω τα οράματα
των αναχωρητών
και αγγίζω την πολύπλοκη αγωνία
του θεωρήματος του σταυρού.
Σαπίζω μαζί με το φύλλο
της καστανιάς στον Άθω
και κατεβαίνω στο βυθό του συλλογισμού
να ξεριζώσω το ψέμα.
Αυτοσχεδιάζω μάταιες
αποδράσεις, μα η φυγή μου
σπαρταρά στο τοιχογύρι των λέξεων
που περιζώνει την πρόστυχη αυλή
ενός πορνείου.
Τα νεύρα μου τα μπερδεύει
τρόμος και άβυσσος.
Να ανανεώσω τη ζωή. Ναι.
Η ανανέωση της ζωής
Είναι η ανανέωση του καημού
είναι η καθαρότητα
του θαλασσινού χαλικιού
είναι ο χρόνος που τρώει
το κορμί
κι' είναι το κορμί
που μας τρώει
σημάδι και εικόνα
του δήμιου και του αγίου.