ο αλκολικός άγγελος

Ἡ προβληματικὴ συμπεριφορά του
ἀρχίζει μὲ τὴν ἀνακολουθία
τῶν ὁραμάτων.
Ἦταν κι ἐκείνη ἡ ἀξιολύπυτη ἐκδρομὴ
στὶς ἐσχατιὲς τῶν ὁριζόντων
ἕνας ἄδειος ἀγέρας
τὸν ἀνάγκασε
γιὰ πρώτη φορὰ
νὰ κλειστεῖ στὸ καβούκι του.
Ἔτσι ἔχασε τὴ θέα τῶν οὐρανῶν.

Ἡ σκληρότητα τοῦ Θεοῦ
ἦταν, βέβαια, φαινομενική.
Ὁ βιαστικὸς μορφασμὸς τῆς αὐστηρότητας
ἀκύρωσε
τὴ σαγήνη τῆς παρηγοριᾶς
στὴν ὁποία ἦταν ὣς τώρα
συνηθισμένος.
Τοῦ φάνηκε ἀποτροπιασμὸς
καὶ τὸν ἀπόκοψε
ἀπὸ τὸν ὀμφαλὸ τοῦ ἀνθισμένου
χρόνου.
Ξέπεσε καὶ κατάντησε ἀλκοολικός.

Ζαλισμένος στοὺς πλατειασμοὺς
τῶν ἀστερισμῶν
ξέχασε τὴ χαρὰ τῆς ἀνταμοιβῆς
βυθίστηκε στὸν αὐτοεξευτελισμὸ
στὶς λέξεις οἶνος καὶ κορμὶ
ἔνιωσε γυμνὸς
σκιὰ περαστικὴ σὲ μιὰ περιοχὴ
ποὺ ἡ ἀγάπη τὴν ἀγνοοῦσε.
Τώρα οἱ οὐρανοὶ
εἶναι ἕνα ξεθωριασμένο τοπίο
χωρὶς τὴ στίλβη τῆς ἀστροφεγγιᾶς
φυλακὴ
ποὺ φυτρώνουν τὰ πιὸ πρόστυχα ἔνστικτα
μὲ χαμηλὲς διαβαθμίσεις ὀνείρων
χωρὶς τὰ ἐξαίσια μείγματα
τῶν χρωμάτων.

Μισεῖ τὸν πρωτοφανὴ ἱδρώτα
ποὺ βρέχει τὸ σῶμα του
ζαλίζεται ἀπὸ ἄγνωστες μυρωδιὲς
γονατίζει μπροστὰ σὲ σύμβολα φαλλικὰ
γυρεύει λίγη στοργὴ
παιδεύεται μὲ ἀπελπισμένα παιγνίδια
συμφύρεται σὲ σταυροδρόμια
σκοτεινὰ
γιὰ πρώτη φορὰ ἀκούει τὸ ρολόι τῶν νεκρῶν.
Κλονίζεται σὲ μιὰ μάταιη ἐπιθυμία
ζωῆς
νιώθει μιὰ βαριὰ κόπωση σαρκικὴ
κι ἀποκοιμιέται
κερδίζοντας γι᾽ ἀπόψε
τὴν εὐλογία τῆς ἀνωνυμίας.