Ο ΣΤΟΧΟΣ

Η σιωπή των – κατά τα άλλα – φλύαρων
Πελαργών
Όταν πετάξει αετός πάνω από τη φωλιά τους,
Η χαρά των κεραυνών που οφθαλμοσκοπούν
Το άπειρο
Η τρέλλα της αμνησίας του τυφλοπόντικα
Που σκάβει στο ίδιο σημείο,
Ενώ ο θησαυρός του είναι ένα βήμα
Πάρα ’κει,
Η φορά των γεγονότων που θα μπορούσε
Άνετα ν’ αντιστραφεί
Αν δε θωρούσαμε μαγνητισμένοι
Το προσδοκώμενο – από ποιους; –
αποτέλεσμα.
Απλές αλήθειες, περίπλοκα πάθη
κι ο ποιητής μέσα σου βουβός
περιμένοντας να σιγάσει ο θόρυβος
του δρόμου
για να μιλήσει.