Ωραίο ποτάμι κυλάει αργά / Καλογερόπουλος Άγγελος

Ωραίο ποτάμι κυλάει αργά
νωχελικά στον ήλιο
Είμαι στο τραίνο που πεθύμησα μικρός
πάνω στη γέφυρα
Ο ταξιδιώτης που ήθελα
να υγραίνεται σε μάτια θηλυκά
το ακριβές είδωλό του.
Ωραίο ποτάμι κυλάει αργά
Μια ρανίδα φωτός
κατεβάζει στη θάλασσα
μια νοερή πτυχή
του ανείδωτου εγώ
σε απάτητα βάθη
κι αναδύεται πάλι αυτή
στον ορίζοντα ιριδίζουσα κόρη.
Ωραίο ποτάμι κυλάει αργά
καθρεφτίζει την ως άνω ρανίδα φωτός
μια πτυχή νοερή σ’ ένα σύννεφο άσπρο
πριν να πέσει η βροχή δειλινή
και να σκίσει στα δυο
τον αρχέγονο βράχο
ν’ αναβλύσει ξανά
η αρχαία πηγή.