Έφεσος

Δεν υπάρχει εκκλησία
Έχουν στήσει την Αγία Τράπεζα στα ερείπια
Η πάλαι ποτέ διαλάμψασα Μητρόπολις δεν υπάρχει

Δεν υπάρχει θέατρο
Δύο κατσίκια στο πάνω διάζωμα
βυζαίνουν φρυγμένο μελισσόχορτο

Δεν υπάρχει η Βιβλιοθήκη
Ο βιβλιοοικονόμος τελείωσε το έργο του πριν δυο χιλιάδες χρόνια
Το ιπποδάμειο δεν εξυπηρετεί

Δύσκολα επινοεί την ιστορία του τόπου
αυτός ο ξενόφερτος δραγουμάνος
με τα πολλά βυζιά
που καμώνεται την Άρτεμη
Η ιδιομορφία του χαρακτήρα του
αντικαθιστά την τραγωδία
Ιδρωμένος βηματίζει στην ορχήστρα
σαν ψεύτικος οιωνός
Δεν πρόκειται να τον ακούσει κανείς

Δαυλίζει ο ξεναγός
το χρήσιμο μέρος της φωτιάς
σαν πρόσφυγας παπάς του ’22
Με βακτηρία από ιτιά
χαράσσει τη γραμμή στη στάχτη
να προφυλάξει
το αρχαίο μέρος του εαυτού του
Στα χρόνια ανήκει ασυναίσθητα:
Φρύγας, παλιά
ύστερα ακρίτας
ύστερα –με την ανταλλαγή–
πρόσφυγας απ’ τα Χανιά
Και τώρα
μετά τα πρώτα βήματα
ξώμαχος της Ιστορίας
εποχικός
νομίζει πως λέει τα λόγια του
μπροστά στο σπίτι της Παναγίας
με τους εκ περάτων και τα πούλμαν