Η Ζωφόρος

Κι ήρθες εσύ
άγραφο σώμα για τα σκοτεινά φιλιά μου
νυχτερινή σελάνα πάνω από τη θάλασσα
άθροισμα τρομερό από διψασμένες οπτασίες
κι ήρθες εσύ
χαλίκια μουσκεμένα του γιαλού
πηγάδι σκοτεινό να πνίγονται τα λόγια μου

Ο κίνδυνος του πόνου
που σπάταλα τοποθετω στο άπαιχτο
Ωριμασμένα γυναικών ονόματα
οι πρώτοι μου καρποί της προσφοράς στα πόδια σου
Το τελευταίο φτερό σημάδι που
δεν κατανεύω πια στο σχήμα του άγγελου

Να σου χαρίζω ρόχθο
το ακοίμητο παιχνίδι του νερού κάτω από τ' άστρα
και το κεφάλι μου σκυμμένο στο άνθος του αφρού
στοχαστική συνάντηση με τα ύλικά του έρωτα
στης ερημιάς του άδειο κοχύλι
που αφήνει σχήμα ιδανικού για την περίπτυξη.