«Αν(ν)»

«Αν το ποίημα είναι ένα αίνιγμα.
Αν η λύση υπάρχει και κάποιος φωνάζει Πρέπει να τη βρεις.
Αν αυτός που φωνάζει δεν είναι το ποίημα, κι ο ποιητής απουσιάζει.
Αν είσαι εσύ, μα ως αναγνώστης δεν έχεις το κλειδί.
Αν όμως το κλειδί υπάρχει, Πρέπει να ψάξεις.
Αν το να ψάχνεις σημαίνει να παρατηρείς τον άντρα δίπλα σου.
Αν ο άντρας δίπλα σου είναι ο σύζυγος και τον ρωτάς Πού είναι τo κλειδί;
Αν το ερώτημα Πού είναι το κλειδί; προκαλεί αναστάτωση.
Αν το ποίημα χάνει τον έλεγχο, γίνεται στιχομυθία (κάπως ρευστή).
Αν στη στιχομυθία τα «πάντα ῤεῑ», και ο άντρας γίνεσαι εσύ, η γυναίκα εκείνος.
Αν πρέπει να επιλέξεις, θα επιλέξεις να είσαι η γυναίκα.
Αν πρέπει να επιλέξει, θα επιλέξει να είναι ο άντρας (πάντως όχι ο σύζυγος).
Αν έχει επιλογή, θα επιλέξει βεβαίως την ερωμένη.
Αν η στιχομυθία απαιτεί ρόλους, τότε εσύ είσαι ο θύτης, εγώ είμαι το θύμα.
Αν η απάντηση στο ερώτημα είναι Το κλειδί το έχεις εσύ.
Αν ο άντρας δίπλα σου χάρισε το κλειδί στη λάθος γυναίκα.
Αν της είπε μια ρήση του Πρόδικου: «Αν διπλασιαστεί η επιθυμία είναι έρωτας, αν διπλασιαστεί ο έρωτας γίνεται μανία».
Αν εκείνη τού απάντησε με στίχο της Αν(ν) Κάρσον: «Αν διπλασιαστεί η μανία γίνεται γάμος».
Αν ο έρωτας σε ωθεί στο γάμο. Αν ο γάμος σε εξωθεί στον έρωτα.
Αν το να είμαστε άντρες και γυναίκες σε ένα ποίημα με στιχομυθία όπου ψάχνουμε ένα κλειδί αποτελεί ένα αίνιγμα σχετικά με το γάμο.
Αν το να ψάχνεις λύση στο αίνιγμα είναι ένας δρόμος στρωμένος με κλάμα.
Αν βρεις στις λέξεις της «ένα χάσμα στο δράμα το δράμα είσ’ εσύ».
Αν το να κλαις και να κλαις σημαίνει πως το ποίημα το αισθάνεσαι.
Αν το ποίημα δεν πρέπει μόνο να το αισθάνεσαι μα και να το κατανοείς, πρέπει να ψάξεις Πιο πολύ.
Αν το να ψάχνεις πιο πολύ σημαίνει ν’ αποκρυπτογραφείς λέξεις.
Αν το ν’ αποκρυπτογραφείς λέξεις είναι μεταφυσική.
Αν η ποίηση είναι ένα ον, «ἀεί ἀπορούμενον καὶ ζητούμενον», είπε ο Αριστοτέλης.
Αν ψάχνεις για ένα αίνιγμα που λέγεται ποίημα, πρέπει να αναβάλεις το γάμο, που είναι, ούτως ή άλλως, ένα αίνιγμα.
Αν το ποίημα είναι σε ξένη γλώσσα, πώς να μιλήσεις με λέξεις.
Αν –ένα ποίημα– είναι ένα όνομα».