Το γήινο σώμα σου

Το γήινο σώμα σου, ποιητή,
είναι μονάχα μονοπάτι
για να πορεύεται η ποίηση ανενόχλητη
από τη σκέψη στη γραφή
κι απ' τη γραφή στη σκέψη.
Αδιάβατο θα γίνει αν το φορτώσεις με ζιζά­νια
κι αν πάλι το γυαλίσεις σαν παγόβουνο,
γλιστράει εκείνη και σου φεύγει.
Άστο, φρεσκοσκαμμένο χώμα να βυθίζον­ται τα πόδια της
να ευφραίνεται η όσφρησή της χωνεμένη κοπριά,
υγρό προζύμι και χλιαρό, έτοιμο να φου­σκώσει
και στις προσκλήσεις σου μην είσαι φορτι­κός.
Εκείνη ξέρει. Θα σ' επισκεφτεί
σε ώρα που δεν την περιμένεις .

Το γήινο σώμα σου, ποιητή, σαν το διαλέ­ξει Εκείνη
θα είναι ευλογημένο.