τρεις λέξεις

Το πρώτο κύμα που σκάει στη μοναξιά.
Το πρώτο φως που γυαλίζει τ όστρακο.
Κι ο τρεμουλιαστός καθρέφτης της θάλασσας.
Που ραγίζεται το ολόγιομο φεγγάρι.
Φθινόπωρο. Γλυκιά η νύχτα. Απαλός ο αγέρας.
Χαιδεύει τη φωλιά της σκέψης μου.
Που μέσα της κούρναισες
Κι αγκάλιασες τα όνειρά μου.
Κι ήταν τόσο ζωντανά, τόσο αληθινά.
Που τα πίστεψα.
Κι οι λέξεις τώρα πιά, βγαίνουν ερεθισμένες.
Απ τα ψυχικά μονοπάτια.
Σε θέλω, μου λείπεις σ αγαπω