Στους φίλους εκείνου του μήνα (Δεκέμβρης 2008) / Πατεράκης Νίκος

κάθε πρωί μου φέρνει ο αέρας κουφάρια στο χαλάκι της εξώπορτας
πλυντήρια και παλιοσίδερα που σαπίζουν στις αλάνες
σάπια
με θολά μάτια
με στόματα αφρισμένα
να μου θυμίζουν πως δε γυρνάμε έτσι εύκολα το κεφάλι από την άλλη
γιατί
έρχεται μιαν αυγή
έρχεται με τον τρόπο που οι σπόροι γίνονται δέντρα
κι οι σκελετοί άνθρωποι σκυφτοί πάνω απ’τους τάφους
θα ζήσουμε τη θολή ανάμνηση της μπάσταρδης σφαίρας
που θα ‘ρθει να γκρεμίσει συθέμελα
ότι κινείται σιγανά
ότι θα μας αντιστέκεται τότε ακόμα
έρχεται
όσο απλοϊκά και αν νομίζεις φίλε ότι το λέω…