τα χωράφια των περασμένων ανθρώπων

Να, αυτός, που θρηνεί και γλύφει, που ξεθάβει κόκαλα
που  κρύβεται φορώντας  άλλων ρούχα, μήπως και από
τα δικά του αναγνωριστεί
μ' ένα λαιμό κομμένο άκρη σε άκρη, που λέξεις
       τραυλίζει
τα πουλιά διώχνοντας στα χωράφια των Φιλίππων
που ούτε ένα φράκτη να δρασκελίσει δεν μπορεί
γι' αυτό και κάνει γύρο, έξοδο ψάχνοντας
που πιο πολύ από ένα μωρό δε ζυγίζει
δεν έχουν πληγές οι στρατιώτες του, μονάχα αυτός
τις βλέπει
να λέμε πως τις φαντάζεται
ούτε πληγές, ούτε στρατιώτες και τα άλογα τους
από τσόφλι αυγού πιο εύθραυστα
από ένα όμικρον ορθοφωνίας πιο διάφανα