Μορτικη Επιστολη

Αγαπημένη μου,

Χτες με ταλαιπώρησαν τόσο πολυ

οι εκταφές μου

η εκτέλεση

η προδοσία

κάποιες στιγμιαίες αισιοδοξίες.

Όλα αυτά,

άλλη μια φορά.

Τα χρόνια μας αυτά,

ήταν ζαριές που φτύστηκαν

και δεν μας κάτσαν.

Στους δρόμους που μας ρούφηξαν

έρχονται άλλοι

που ματώνουν....

τους ένοχους των φλυαριών

τους προσκυνητές της κοινοτυπίας.

Λες να είναι αυτό το νταλαβέρι,

του κόκκινου με το κόκκινο,

που λέγαμε ;

Θα φτιάξουμε τότε καθώς λέγαμε

ένα μαρμάρινο σταυρό του χτες.

Και μεις οι συμμαθητές του,

θα κάνουμε το γέλιο της ζωής μας,

αυτής της αληθινής ζωής

αγαπημένη μου