η άλωση

Η Αρμονία στο χρόνο αντέχει,

κι απ΄ το σαθρό επι-φαίνεσθε

τα ερείπια ανθίζουν,

το χώμα μοσχοβολά . . . . .

Εισχωρώ στις ρίζες μου

κι ανιχνεύω τον ήλιο

τη λαμπρή συνέχεια στις φυλλωσιές μου.

Αισιόδοξα μηνύματα

τιττιβίζουν στις λόχμες μου.

Σεμνοί νεαροί ερευνητές,

σκύβουν πάνω μου κι αποστηθίζουν

παραινέσεις προς συνείδηση.

Την ποθητή Άλωση της Πόλης

ποιος ευχήθηκε;

ποιος ονειρεύτηκε τα λάφυρα;

ψευδέστατος όστις λέγει την αλήθεια.

Μην τους πιστεύετε, όλοι τους

ΠΟΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ.