Λύκε λύκε

Σήμερα το πρωί
Βρήκα ένα λύκο να κοιμάται μες τα σεντόνια μου.
Είχε το χέρι του επάνω στο στήθος μου,
Την μουσούδα του στο αυτί μου
Και εισχωρούσε καυτή η ανάσα του απο τον κρόταφό μου
Μέσα βαθιά στης σκέψης μου την μήτρα.
Άνοιξε τα μάτια του
Και μέσα τους είδα το όνειρο της περασμένης νύχτας
Πως ένας άγγελος μπήκε μέσα μου
Και μου έκανε έρωτα
Και γέμισαν τα σωθικά μου γιασεμιά και κρίνα.
Λύκε, λύκε,
Του ψιθύρισα,
Είσαι εσύ;
Γέλασε και μύρισε η ανάσα του σήψη
Κι ήταν τα μεγάλα δόντια του κόκκινα σαν ροδοπέταλα.
Κάποιος απροσδιόριστος φόβος έκλεισε τα βλέφαρά μου
Κι όταν πάλι άνοιξαν ήταν το κρεβάτι αδειανό
Και τα σεντόνια γεμάτα ρωγμές
Παγωμένες σαν χιόνι.
Κι είχα μια τρύπα στην κοιλιά,
Μα δεν πονούσε καθόλου.
Έμπαινε μέσα της ο αέρας κι ο ήλιος απο το ανοιχτό παράθυρο
Και για λίγο νόμισα πως κυοφορούσα
Το πρωινό βρέφος ετούτης της ημέρας.
Έβαλα το χέρι μου και ψαχούλεψα…
Τίποτα.
Μόνο δυο ξερά πέταλα γιασεμιών κόλλησαν επάνω στα νύχια μου.

Κι έκλαψα όλο το πρωί
Γιατί είχα αποβάλει
Και την τελευταία υπόσχεση που έσπειρε μέσα μου ο κόσμος.